Wim Rhebergen Interviews ► Home ► Contact: rhegie1@planet.nl oktober 2008	Hannie Kruisselbrink-Heezen
	ACTUEEL Op 22 april 2018 presenteerde Hannie haar kunstboek ‘Gegoten kunst’ U kunt het bij haar bestellen. Telefoon 0183 302169 / 06 19135442 e-mail: hanniekruisselbrink@live.nl Of bij de uitgever info@marcelvaandrager.nl Prijs €16,95 Verzendkosten € 3,80
Hannie Kruisselbrink-Heezen beeldhouwster Introductie Het oorlogsmonument in Nieuwendijk De ziel is de essentie van het beeld Het creatieve proces Kunstenaarschap Opleiding en overzicht exposities	Introductie Nu al weer meer dan twee jaar geleden kwam ik haar opnieuw tegen, een oud-klasgenoot. Zeker in geen 40 jaar hadden we elkaar meer gezien. Ze zei dat ze kunstenares was en liet me enkele foto's zien van het oorlogsmonument in Nieuwendijk. Ik werd ogenblikkelijk enthousiast. Nu heb ik haar gevraagd om een interview en ze stemde in. Ik rijd naar Sleeuwijk, een mij volledig onbekend dorp in het Land van Heusden en Altena. Als ik de straat inrijd, staat ze me al op te wachten.
	Het oorlogsmonument in Nieuwendijk De zon schijnt volop als ik in Nieuwendijk voor het oorlogsmonument sta. Een mooie nazomerdag. Ik ben hier naartoe gereden, omdat ik het monument met eigen ogen wil zien. Hannie is in hetzelfde jaar geboren als ik, 1943; we zijn oorlogskinderen. We hebben zelf geen herinneringen aan de oorlog - daarvoor waren we te jong -, maar we hebben de oorlog ingedronken met de verhalen van onze ouders. Nieuwendijk is een klein dorp dat aan de rand van de Biesbosch ligt, een gebied met ontelbare anonieme stromen en kreken, onvoorspelbare watergetijden, slikken, ruig begroeide eilandjes, bomen, rijshout en hoog gras, grienden en rietgorzen, een land van water en wind - met stilte als vijand voor wie er niet hoort. Als men het gebied niet kent, verdwaalt men. Het was daardoor vrijwel ontoegankelijk voor de Duitse bezetter en bood een goede schuilplaats voor vele onderduikers. In het laatste oorlogsjaar, toen de Biesbosch tussen het bezette Noorden en het bevrijde Zuiden kwam te liggen, werd het gebied gebruikt om belangrijke informatie en goederen, waaronder medicijnen, van het ene deel naar het andere over te brengen, de zogenaamde crossings. Ook mensen werden via de geheime routewegen door de Biesbosch naar bevrijd gebied gebracht, onder wie Joden en gestrande piloten. Voor het monument liggen twee plaquettes met alle namen van dorpsbewoners, die in deze afschuwelijke oorlog zijn omgekomen. Daarbij zijn ook de vijftien namen van de slachtoffers, die gevallen zijn toen een bom van de geallieerden op een school viel, 12 december 1944. Een fataal ongeluk. Velen hadden daar hun toevlucht gezocht. In de plaquette staan hun namen ingegrift, onder wie een kind van zes. Het dorp werd na die verschrikkelijke gebeurtenis geteisterd door besmettelijke ziekten met als gevolg dat het aantal dodelijke slachtoffers toenam.
	Het monument ligt int het Oslopark. De watersnoodramp 1 februari 1953 richtte grote schade in het dorp aan. De geschonken Noorse woningen rond het Oslopark zijn een herinnering aan de hulp, die het dorp toen kreeg. Het monument ontroert me. Twee treurende figuren in brons zijn geplaatst op een natuurstenen voetstuk. De een staat, de ander zit, de handen voor de ogen slaand. Ecce homo, zie de mens. De mens geslagen en onmachtig - alleen de liefde nog als wapen. Deze laatste zinsnede is de titel van een gedicht van Jorge Soza Egana, een Chileens dichter, die toen Pinochet 11 september 1973 de macht greep, werd opgepakt en op een plek die niemand kent, gevangen gehouden en gemarteld. Geweld en onderdrukking zijn van alle tijden en niet aan grenzen gebonden. Het monument staat in een groen veld als teken opgericht in de tijd - opdat wij niet vergeten, een pleidooi voor menselijkheid.
8 april 1995, met burgemeester Dr. Ing. H. Dorland	We hadden alleen onze liefde Ik wil met je wandelen zonder vrees, het doet er niet toe dat het plein waar we wandelen er niet meer is. Ik wil een trein naar het Zuiden nemen en uitstappen op het laatste station om de geboorte van de regen te zien. Ik wil met je liggen onder de blauwe hemel van dat strand waar we de wereld ontdekten. De kersenbomen waren juist gaan bloeien toen ze de deur insloegen - we hadden alleen onze liefde als wapen. Jorge Soza Egana
	De ziel is de essentie van het beeld Het creatieve proces Hannie: "Ik kan niets maken als ik niet weet wat ik wil maken. Het creatieve proces begint bij de vorming van een innerlijk beeld. Ik zie het vaag voor me: het gehele beeld, de contouren, de houding en de bewegingen, de lijnen, de vormen en de rondingen, de onderlinge verhoudingen. Vervolgens begin ik te schetsen." Ze laat me een tekening zien van een sculptuur die op de werktafel staat. Ik zie de draaiingen van haar hand, de motoriek, de aarzelingen en het zoeken naar vormen. "Na de eerste tekening teken ik een tweede." Ze laat me de tweede versie zien en een derde versie. De elementen herhalen zich, worden nadrukkelijker, essentiëler. Wat er niet toe doet, blijft weg, wat van belang is, wordt sterker en prominenter. In de tekeningen zie ik het beeld groeien en uiteindelijk te voorschijn komen. Ze zegt: 'En als ik de schets heb, ga ik ermee aan de slag. Ik werk met was en klei. Het gaat mij erom dat ik het innerlijk beeld, wat ik in de tekeningen heb vastgelegd, omzet in ruimtelijkheid. Dat is vorm geven, lijnen zetten, lijnen verbinden, lijnen strakker maken en stileren. Het gaat erom dat datgene wat ik wil uitdrukken, in de materie zichtbaar wordt. De ziel is de essentie van het beeld. Een beeld is door de aard van het materiaal statisch, maar in feite gaat het om de dynamiek, de uitstraling. Een beeld begint te spreken als je de bedoeling ervan verstaat. De werkkamer staat vol met beelden, beelden in wording, gereedschappen en materiaal, werkbanken, kasten. Het is een werkruimte - een aangename ruimte met mooi licht. Wat is expressiever dan het menselijk lichaam? We weten beiden nog wie deze uitspraak deed. We herinneren ons onze tekenleraar op de Groen van Prinsterer, mijn heer Peters, die in de tijd dat het dansen op schoolfeesten nog verboden was, ons bekend maakte met de beelden van de meesters van de Italiaanse Renaissance: Michelangelo, Donatello en Leonardo da Vinci en hun klassieke Grieks-Romeinse voorbeelden. Ja, dat was heel wat in die tijd.
	Ik zie haar beelden: menselijke gestalten, figuren, portretten, lichamen, emoties, relaties, verstrengelingen. Man en vrouw, twee vrouwen, twee mannen, moeder en kind. een tweeling. De beelden zijn sterk en tegelijkertijd intiem, zijn stevig en compact, onontkoombaar, maar ook teder, fijngevoelig en warm. Haar onderwerpen betreffen vriendschap, genegenheid, koestering, menselijke verbondenheid. "Ja, het gaat meestal over mensen!" zegt zij. Kunstenaarschap Haar kunstenaarschap is begonnen toen ze de L.O-akte handvaardigheid in Gorinchem behaalde. Ze volgde cursussen en kreeg contact met de bekende beeldhouwer Jaap Hartman in Oudendijk. Hannie: "Jaap Hartman is initiatiefnemer van de Stadsgalerij in Woudrichem en staat vooral bekend als de schepper van figuratieve voorstellingen in brons. Hij vervaardigt deze beelden in zijn eigen bronsgieterij Myron. Hij is een stimulerende man. Ik heb veel aan hem te danken. Bij hem op de gieterij leerde ik de kunst van het gieten, mallen maken en afwerken. Het monument in Nieuwendijk is in een loods van een tuincentrum gemaakt in klei en gegoten bij Myron. Bij Henk van der Heyden in 's Hertogenbosch volgde ik zes jaar lessen Modeltekenen.
	Zelfstandig kunstenaar Een ogenschijnlijk onbeduidend voorval: Er komt bij mij iemand aan de deur en informeert naar de beeldjes, die voor mijn raam staan. Ik verkocht zelf niet en verwees hem naar Jaap Hartman, die toen al zo nu en dan beelden van mij verkocht. Het voorval zette me wel aan het denken. Vanaf dat moment begon ik serieus te overwegen of ik niet zou moeten kiezen voor een zelfstandig kunstenaarschap. Ik begon in het begin van de jaren tachtig te exposeren. Mijn eerste expositie was in de voormalige Galerie Op de Deel in Uitwijk, een dorp hier in de buurt. De volgende stap was de expositie in Galerie Kunstzaal De Zonnebloem, in Elsloo, Drente, 1986, 1987, 1988. De galeriehouder had contact met mij gezocht, in eerste instantie om eens te zien wat ik zoal maakte. Hij bood me een contract aan en stelde zijn galerie voor me open. Later ben ik met mijn kunst verhuisd naar Luyksgestel, een plaatsje in Noord-Brabant, niet ver van de Belgische grens. Naast de kleinere beelden, kreeg ik mettertijd ook opdrachten voor groter werk. Ik noem de sculptuur voor het bejaardencentrum 'Goezate' in Werkendam en het Oorlogsmonument in Nieuwendijk.
Moeder en kind - Werkendam	Hannie Kruisselbrink-Heezen Geboren 12-04-1943 te Varsseveld Beukenhof 31 4254 BW Sleeuwijk telefoon 0183 302169 email: hanniekruisselbrink@live.nl Opleiding Lerares basisschool aan de voormalige kweekschool "Groen van Prinsterer" te Doetinchem Opleiding tot vakleerkracht Handvaardigheid te Gorinchem Lessen Modelleren bij Diana Kortbeek te Rijswijk - 2 jaar Lessen Modelleren bij Jaap Hartman te Woudrinchem - 7 jaar Lessen Modeltekenen bij Henk van der Heyden, 's Hertogenbosch - 6 jaar Leerde vaardigheden voor het afgieten en verwerken van beelden in klei en was bij Jaap Hartman te Woudrinchem. Exposities Galerie Op de Deel , Uitwijk, 1985/1986 Galerie Kunstzaal De Zonnebloem, Elsloo, Drente, 1986/ 1987/ 1988 Galerie Bernice, Luyksgestel, 1990 t/m 2000, (exposities en in stock) Kasteel Dussen, Werkendam, 1991 Artoweek Woudrichem, 1995 Beeldengalerie Cantera, Utrecht, 1996/1997 Groepsexpositie Aalburg, Aalburg, 1996 Stadsgalerie Woudrichem, Woudrinchem, 1997, 1998, 2008 Galerie Bernice, Luyksgestel, kunstenaarsmanifestatie, 1998 Galerie Het Podium in de Teerkamer, Woudrichem, 1999 Atelierroute Woudrichem, 1996, 2005, 2007 Het Witte Huis, Norg, 2005 Atelierroute Woerden, 2005, 2006 Mieke Faassen, Luyksgestel, 2006 Opdrachten Sculptuur voor het bejaardencentrum 'Goezate', Werkendam Oorlogsmonument, Nieuwendijk Bronzen beeld voor de Stichting 40-45 Zuid Holland Meerdere bronzen beelden voor particulieren. Ze was lid van de Kunstadviescommissie in de Gemeente Werkendam